Słownik polsko-niemiecki. 2014.
podmuch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} przemieszczanie się powietrza wprawionego w ruch : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słabe podmuchy wiatru. Ciszy nie mąci najlżejszy nawet podmuch. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podmuch — m III, D. u; lm M. y 1. «ruch, powiew, pęd powietrza naturalny lub wywołany działaniem urządzeń mechanicznych» Delikatny, lekki, gwałtowny, silny podmuch. Podmuchy wiatru. ◊ Podmuch jesieni, wiosny itp. «pierwszy chłód lub pierwsze ocieplenie… … Słownik języka polskiego
dech — m III, D. tchu, blm «wciągane do płuc i wypychane z nich powietrze, tchnienie; czynność narządów oddychania; oddech» Krótki, świszczący dech. Chwytać, wstrzymać dech. Nabrać tchu. Nie móc złapać tchu. Tchu komu braknie, zabrakło; dech zamiera… … Słownik języka polskiego
dmuchać — ndk I, dmuchaćam, dmuchaćasz, dmuchaćaj, dmuchaćał, dmuchaćany dmuchnąć dk Va, dmuchaćnę, dmuchaćniesz, dmuchaćnij, dmuchaćnął, dmuchaćnęła, dmuchaćnęli, dmuchaćnięty, dmuchaćnąwszy 1. «z pewną siłą wypychać powietrze ustami; wywoływać podmuch,… … Słownik języka polskiego
podmuchowy — «wytwarzający, wywołujący podmuch ruch, falę powietrza» Wentylator podmuchowy … Słownik języka polskiego
porywisty — 1. «o wietrze: nasilający się w porywach; gwałtownie, raptownie przybierający na sile; dmący z dużą siłą» Porywisty wicher, podmuch. 2. «odbywający się, wykonywany w bardzo szybkim tempie; szybki, gwałtowny; ognisty, porywający» Porywisty taniec … Słownik języka polskiego
powiew — m IV, D. u, Ms. powiewwie; lm M. y «lekki, łagodny ruch powietrza; podmuch» Ciepły, lekki, ożywczy, świeży powiew. Chłodny, mroźny, rześki powiew. Wilgotny powiew od jeziora. przen. Powiew miłości, nienawiści … Słownik języka polskiego
słaby — słabybi, słabybszy 1. «odznaczający się niewielką siłą fizyczną, nie mający silnej budowy; wątły, chorowity, bezsilny» Być słabego zdrowia. Mieć słabe ręce, słabe płuca. Był słaby po chorobie. Był za słaby do pracy fizycznej. ◊ Słaba płeć… … Słownik języka polskiego
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
wietrzyk — m III, D. a a. u, N. wietrzykkiem; lm M. i «lekki, łagodny, przyjemny wiatr; podmuch» Ciepły, lekki wietrzyk. Powiew wietrzyku. Wieje wietrzyk od jeziora … Słownik języka polskiego
wiew — m IV, D. u, Ms. wiewwie; lm M. y książk. «ciąg, strumień powietrza; powiew, podmuch» Rześki wiew wiatru. Wiew niosący się od jeziora. przen. Wiew śmierci. Wiew grozy … Słownik języka polskiego
